Płyty posadzkowe PRESSTONE gwarantują efektowne i praktyczne wykończenie nawierzchni zarówno wewnątrz budynku, jak i na tarasach czy balkonach. Aby właściwie spełniały swoją rolę, należy wybrać odpowiednią metodę układania adekwatną do specyfiki danego miejsca.

Polecane sklepy

Już na etapie tworzenia projektu wykonawczego wymarzonego tarasu czy wnętrza powinniśmy pomyśleć o sposobie montażu płyt PRESSTONE. Tylko dobrze przygotowana powierzchnia zapewni odpowiednie warunki techniczne. W zależności od miejsca płyty można układać korzystając z jednego z sześciu najpopularniejszych sposobów: na podbudowie lub podbetonie, na zaprawie klejowej, na woreczkach, na pierścieniach, na podkładkach stałych lub na podkładkach regulowanych. Każda z metod wymaga przestrzegania wytycznych, które zapewniają skuteczność prowadzonych prac.

Proste zasady gwarancją zamierzonego efektu

Montaż na podbudowie lub podbetonie dotyczy układania płyt na otwartych przestrzeniach, np. nawierzchni tarasów. Podstawową pracą jest odpowiednie przygotowanie podbudowy, gdyż od niej zależy stabilność i nośność posadzki. Planując ten etap montażu należy uwzględnić rodzaj gruntu oraz lokalne warunki przemarzania. Ważne jest, aby warstwa odsączająca skutecznie odprowadzała wodę, co zapobiegnie jej zamarzaniu w czasie zimy. Grunt pod płyty powinien być zagęszczony mechanicznie z zachowaniem spadku 0,5-2% od budynku. Następnie na jego powierzchni należy ułożyć geowłókninę oraz przygotować podbudowę z grubego żwiru lub pospółki o grubości 20 cm i zagęścić ją mechanicznie. Kolejna warstwa różni się w zależności od tego czy wybieramy podsypkę, czy podbeton. W pierwszym przypadku należy wykonać podsypkę z drobnego piasku o grubości 3-5 cm, w drugim wymagane jest przygotowanie podbetonu o grubości 10 cm. Po wyrównaniu powierzchni można już układać płyty z zachowaniem tego samego spadku jak przy przygotowaniach gruntu. Należy pamiętać, żeby pozostawić fugi o szerokości 3 mm na podbetonie (fugowanie na mokro) lub 3-15 mm na podsypce (fugowanie na sucho).

[[[zdjecie,4607,duze]]]

Metoda układania na płycie fundamentowej na zaprawie klejowej wymaga dobrania materiałów o odpowiednich parametrach. Płyta fundamentowa powinna być wykonana z betonu klasy 16/20 o grubości ok. 15 cm zbrojonego siatkami. Ważne jest, aby zastosowana zaprawa miała właściwości mrozoodporne. Na jej powierzchni należy układać płyty nawierzchniowe zachowując spadek oraz przestrzeń na fugi jak w przypadku montażu na podsypce. Fugi wykonuje się na mokro zasypując kruszywem lub wypełniając zaczynem cementowym. Metoda ta jest przeznaczona do układania posadzek na tarasach na płycie betonowej (również tych ograniczonych murem), na podestach i balkonach oraz na kondygnacjach wewnątrz budynku.

[[[zdjecie,4608,duze]]]

Jej alternatywą jest montaż na płycie fundamentowej na woreczkach z zaprawą, który posiada równie szerokie zastosowanie. Początek prac przy tego rodzaju montażu przebiega tak jak w metodzie na podbetonie lub podsypce. Na zagęszczonej mechanicznie podbudowie o grubości 20 cm należy ułożyć płytę fundamentową o parametrach takich samych jak w przypadku montażu z zastosowaniem zaprawy klejowej. W razie potrzeby należy na niej wykonać izolację przeciwwilgociową z papy termozgrzewalnej. Kolejnym krokiem jest wsypanie suchej zaprawy do woreczków, po około 3 kg do każdego. Ułożone woreczki spłaszczamy i przecinamy ich górną powierzchnię, aby do wnętrza przedostała się woda. Następnie układamy na nich płyty ze spadkiem od budynku 0-0,5% pozostawiając fugi o szerokości 3-15 mm. Po ułożeniu nawierzchni należy ją intensywnie zlewać wodą, aby nasączyć zaprawę. Fugi powinny zostać niewypełnione, aby odprowadzić nadmiar wody pod powierzchnię płyt. Wybierając montaż na płycie fundamentowej na pierścieniach z zaprawą postępujemy dokładnie tak jak we wcześniejszej metodzie. Jedyną różnicą jest zamiana woreczków na pierścienie wypełnione zaprawą. Sposób ten jest stosowany na tarasach ograniczonych murem oraz na wewnętrznych powierzchniach kondygnacji obiektu.

[[zdjecie,4609,duze]]]

Montaż na podkładkach znajduje zastosowanie przede wszystkim w miejscach, w których ważny jest łatwy dostęp do instalacji technicznych (np. elektrycznej, wodnej) znajdującej się pod płytami. Są to głównie tarasy i nawierzchnie kondygnacji we wnętrzu budynku. Wybierając podkładki regulowane można w prosty sposób wypoziomować posadzkę, a także dopasować odległość od podłoża. Prace rozpoczyna się od wykonania warstwy spadkowej z betonu C 12/15 o grubości około 5 cm, ze spadkiem 0,5-2% w kierunku odwodnienia na płycie żelbetowej tarasu. Jeśli zachodzi potrzeba, na warstwie spadkowej należy wykonać izolację przeciwwilgociową. Układając płyty na podkładkach należy pamiętać o zachowaniu spadku. Fugi, podobnie jak przy wcześniejszych metodach, powinny pozostać niewypełnione.

źródło: pozbruk/pieknydom24.pl