Jednym z czynników składających się na ogólny komfort pomieszczeń jest przyjemna akustyka. Przenikanie dźwięków pomiędzy sąsiadującymi pomieszczeniami w znacznym stopniu ograniczy podłoga pływająca, która stanowi konstrukcję niezależną względem pionowych przegród budynku. O szczegółach dotyczących montażu oraz izolacji podłóg pływających opowiada ekspert z firmy ISOVER.

Polecane sklepy

Podłoga pływająca wyróżnia się tym, że nie jest trwale połączona z konstrukcją budynku. Na cały układ składają się: położony bezpośrednio na warstwie konstrukcyjnej stropu materiał elastyczny tłumiący drgania (np. wełna mineralna) i położona na nim warstwa dociskowa. Układ nosi nazwę podłogi pływającej, gdyż jest elastycznie oddzielony od elementów konstrukcyjnych budynku, zatem „pływa” nie stykając się z nimi. Takie rozwiązanie pozwala znacznie ograniczyć przenoszenie drgań, co w praktyce oznacza większy komfort akustyczny domu. Gwarancję skuteczności natomiast, poza dobrym wykonawstwem, dadzą nam sprawdzone, przebadane układy wykorzystujące odpowiednio dobrane, dedykowane materiały.

Odpowiedni  materiał

Pierwszym etapem montowania każdej podłogi jest staranne odkurzenie stropu oraz - gdy strop rozdziela pomieszczenia o znacząco różnej temperaturze - pokrycie go folią, która ograniczy przenikanie wilgoci. Na tak przygotowanym podłożu układamy warstwę izolacji akustycznej. - Idealne dla tego typu rozwiązań są akustyczne wełny mineralne, takie jak wełny szklane ISOVER TDPT oraz skalne Stropoterm. Dobór wełny należy skorelować z natężeniem dźwięków powietrznych i uderzeniowych, na jakie narażone jest pomieszczenie oraz dopasować pod kątem grubości pozostałych warstw podłogowych, jak i warstwy konstrukcyjnej stropu. Elastyczna budowa i jednocześnie odpowiednia mechanika wełny ISOVER TDPT pozwala na wykorzystanie jej już w bardzo niskiej grubości - 15 mm, co w wielu przypadkach okazuje się wystarczającą warstwą tłumiącą dźwięki­ - mówi Anna Gil, Kierownik Biura Doradztwa Technicznego ISOVER.

- Z kolei dla lżejszych konstrukcji budowlanych i/lub pomieszczeń o większym natężeniu hałasu i wyższych wymaganiach akustycznych wykorzystuje się większe grubości materiału izolacyjnego. Rekomendowany materiał został celowo skonstruowany tak, by stanowił stabilne i równe podłoże pod warstwę dociskową, którą stanowić mogą wylewki samopoziomujące lub jastrychy. Dlatego też produkt dostarczany na budowę charakteryzuje się: znikomymi odchyłkami od grubości nominalnej, stabilnością wymiarów w wysokich i niskich temperaturach czy wysokiej wilgotności względnej oraz bardzo niską ściśliwością pod obciążeniem. Niski parametr sztywności dynamicznej dba z kolei o skuteczne pochłanianie dźwięków uderzeniowych - wyjaśnia ekspert z firmy ISOVER.

Dobry montaż - bezbłędna podłoga

 Aby podłoga mogła być pływająca, należy zadbać o jej dobre oddylatowanie od elementów konstrukcyjnych budynku (ścian, słupów), a nawet przebijających jej warstwę instalacji. Do wykonania dylatacji należy wykorzystać elastyczny materiał izolacyjny, jak płyty wełny szklanej TDPT lub wełny skalnej Stropoterm, lub inne materiały dostępne na rynku, zwracając uwagę na ich szerokość i grubość (min. 10 mm). Przewody lub instalacje prowadzone w warstwach posadzkowych stropu powinny być akustycznie odizolowane wełną mineralną. Najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie dwuwarstwowego układu płyty z wełny mineralnej z przewodami instalacyjnymi w warstwie izolacji. Wykonaną izolację przykrywamy warstwą folii np. ISOVER Stopair, która powinna być wywinięta na ścianę na wysokości dylatacji obwodowej. Poszczególne arkusze folii powinny łączyć się na zakład co najmniej 10 cm. Teraz już tylko pozostaje ułożyć warstwę dociskową, wykonaną według zaleceń projektu i wskazówek producenta materiałów.

Tego unikaj

Do grona najczęściej popełnianych błędów, które obniżają wydajność izolacji akustycznej w podłodze pływającej należą:

• brak obwodowej dylatacji, wypełnionej materiałem elastycznym,
• niestaranne ułożenie wełny mineralnej, z przerwami, w których tworzą się tzw. mostki akustyczne,
• brak dodatkowego odizolowania przewodów i instalacji biegnących w warstwie posadzki,
• przeniknięcie zaprawy (jastrychu/wylewki samopoziomującej) pomiędzy warstwami izolacji (spowodowane brakiem foli ochronnej) i stworzenie w ten sposób sztywnego połączenia warstwy dociskowej ze stropem konstrukcyjnym (tzw. mostek akustyczny),
• złe posadowienie ściany działowej na stropie.

źródło: isover/pięknydom24.pl