Ocieplenie dachu skośnego stanowi dla fachowców prawdziwy test wiedzy i umiejętności. Jakość wykonania tego typu konstrukcji przekłada się bezpośrednio na wiele aspektów związanych z eksploatacją - od efektywności energetycznej, przez standard akustyczny, aż po zdrowie i bezpieczeństwo użytkowników budynku. Szczególnie, jeśli mówimy o przestrzeni pełniącej funkcje dodatkowych pomieszczeń. Na co zwrócić uwagę, wykonując izolację podłóg, ścian i więźby dachowej na poddaszu użytkowym?

Polecane sklepy

Izolację podłogi nad ostatnim stropem zaczynamy od wykonania lub odsłonięcia istniejących belek nośnych poddasza. Przed montażem nowej podłogi należy upewnić się, czy konstrukcja z belek drewnianych wytrzyma przewidywane obciążenie pochodzące od podłogi i użytkowników. W przypadku renowacji konstrukcji wiekowych, których elementy są już mocno wyeksploatowane lub zawilgocone, należy zamontować poprzecznie nowe belki wzmacniające konstrukcję podłogi.

Pustą przestrzeń wypełniamy sprężystymi płytami z wełny kamiennej w taki sposób, aby docinane fragmenty wpasowywały się z lekkim oporem. W celu zwiększenia izolacyjności akustycznej od dźwięków uderzeniowych stropu międzykondygnacyjnego, warto wykorzystać płyty gipsowo-kartonowe lub płyty OSB, na które kładziemy materiał dodatkowo tłumiący dźwięki - maty polietylenowe bądź płyty podkładowe.

Izolacja ścian poddaszy użytkowych

Wykonanie izolacji ściany poddasza zaczynamy od wyznaczenia jej przebiegu - w tym celu przybijamy dolną łatę do belek nośnych podłogi. Montaż szkieletu zaczynamy od wykonania pionowych słupków w odstępach ok. 60 cm, przybijając je u szczytu do poziomej łaty wyznaczającej górę ściany szkieletowej. Szerokość desek, z których wykonujemy łaty i słupki, uzależniamy od planowanej grubości izolacji. W przypadku wykonywania dodatkowej izolacji, powinny wystarczyć deski o szerokości 10 lub 15 cm.

Od zewnętrznej strony szkieletu mocujemy płyty wiatroszczelne. W przypadku termomodernizacji zdarza się, że brakuje ku temu przestrzeni pomiędzy „dokładaną”, a istniejącą już ścianą. Można wówczas przybić do zewnętrznej strony szkieletu deski 21x100 mm, które stworzą oparcie dla pierwszej warstwy izolacji. Tę wykonać można z płyt z wełny kamiennej PAROC WAS 25t, które docinamy tak, aby można było je wcisnąć pomiędzy szkielet ściany, opierając na uprzednio przybitych deskach „plecowych”.

- W gotowej konstrukcji powierzchnia płyt PAROC WAS 25t ma kontakt ze szczeliną wentylacyjną pod fasadą zewnętrzną, gdzie jej zadaniem jest minimalizacja wpływu konwekcji wymuszonej na parametry robocze przegrody. Jednostronne pokrycie welonem z włókna szklanego chroni przed wyrywaniem włókien oraz wnikaniem wody deszczowej do innych, wrażliwych na wilgoć elementów konstrukcji - podpowiada Adam Buszko, ekspert Paroc Polska. - Ze względu na niski współczynnik przewodzenia ciepła, płyty PAROC WAS 25t stanowią zewnętrzne przedłużenie warstwy izolacji termicznej o niskiej gęstości. Zastosowane w systemie dwuwarstwowym z płytami PAROC UNS 34 lub 37z, zapobiegają powstawaniu mostków termicznych i zapewniają szczelną izolację wiatrochronną - dodaje.

Paroizolację montujemy dopiero po ułożeniu izolacji w dachu skośnym. Powinna być ona wywinięta na długość ok. 50 cm na podłogę u podnóża ściany. Dzięki temu cała konstrukcja pozostanie trwała i sucha.

Izolacja drewnianej więźby dachowej

Zaczynamy od pomiaru rozstawu pomiędzy krokwiami, co pozwoli określić szerokość potrzebnej izolacji. Płyty z wełny kamiennej docinamy z naddatkiem 1-2 cm. Pierwszą warstwę izolacji wciskamy między krokwie, do momentu ich styku z płytą wiatroizolacyjną lub folią paroprzepuszczalną. Jeżeli płytę docięliśmy z odpowiednim naddatkiem, izolacja osadzi się trwale i nie wysunie się spomiędzy krokwi. Dzięki elastyczności materiału, podczas montażu niepotrzebne będą dodatkowe elementy podtrzymujące, takie jak sznurek czy żyłka.

Dodatkowe centymetry pomogą nie tylko w eliminacji mostków termicznych i zwiększeniu izolacyjności przegrody, ale też w zabezpieczeniu drewnianej konstrukcji ze wszystkich stron przed działaniem wilgoci. - Podczas układania pierwszej warstwy izolacji należy szczególnie uważać na narożniki i załamania dachu, a także połączenia ścian ze skosami połaciowymi. Izolację w ramach pierwszej warstwy łączymy w sposób ciągły z ociepleniem ścian oraz stropem nad poddaszem - radzi Adam Buszko. - Krokwie dachowe w żadnym punkcie nie mogą stykać się bezpośrednio z okładzinami. Dokładność montażu i szczelność na styku płyt stanowią tu kwestie kluczowe - dodaje ekspert Paroc.

Ze względu na standardowe wysokości krokwi 15-16 cm oraz zalecane grubości dla izolacji w granicach 22-25 cm, najlepiej stosować izolacje dwuwarstwowe. Drugą warstwę układamy w dystansie pomiędzy krokwiami, a płytą okładzinową. Miejsce na drugą warstwę uzyskamy, stosując lekkie ruszty (metalowe lub drewniane), gdzie profile montujemy prostopadle do krokwi. Po zamontowaniu profili układamy drugą warstwę płyt horyzontalnie. Zarówno w charakterze pierwszej, jak i drugiej warstwy, wykorzystać można płyty z serii PAROC UNS 34 lub 37z. Dwie warstwy po 15 cm każda pozwalają uzyskać współczynnik przewodzenia ciepła przegrody na poziomie U = 0,13 W/(m2K).

Przestrzeń pomiędzy izolacją, a pokryciem powinna mieć grubość od 3 do 6 cm. By zapewnić swobodny ruch powietrza poprzez przegrodę, wykonujemy zarówno wlot w okapie, jak i wylot w kalenicy dachu.

Paroizolacja

Wykonanie paroizolacji zaleca się bez względu na charakter pomieszczeń na poddaszu. Wykorzystać w tym celu można folię polietylenową, która charakteryzuje się niską przepuszczalnością dla pary wodnej oraz wysoką odpornością na działanie roztworów kwasów, zasad, soli i niskich temperatur. Paroizolacja może być układana na styk z izolacją z wełny. Folię najlepiej przymocowywać taśmą obustronnie klejącą do profili metalowych bądź przy pomocy tackera przypiąć do profili drewnianych. Należy pamiętać o zachowaniu co najmniej 10 cm zakładzie na połączeniach folii. Na koniec do rusztu przykręca się płyty gips-karton lub innego rodzaju okładziny wykończeniowe.

źródło: paroc/pieknydom24.pl